زائران حرم مطهر رضوی در روزهای اخیر پرشورتر ازقبل درسایه امن امام مهربانی ها به زیارت مشرف می شوند
در پناه رضا (ع)
هانیه غلامی
آرام جان است و قلب یک امت به پشتوانه آن سرشار ازجرأت وغیرت است. اینجا ایران امام رضا (ع) است و دلدادگان درحریم امن ولایت با دل هایی استوار واراده هایی پولادین آینده ای روشن را در پیش چشمان شان نظاره گر هستند. به گزارش خراسان رضوی، دربارگاه مطهرامام مهربانی ها بیش ازهرزمان دیگر زندگی جاری است. کودکان در صحن و سرا می دوند و صدای خنده های از سر شوق شان در رواق های حرم مطهر می پیچد. زمزمه بزرگ‌ترها ذکر است، نماز می خوانند و با آرامشی ازسر اطمینان برای پیروزی جبهه مقاومت و ایران اسلامی دعا می کنند. جوان ها امام رئوف (ع) را شاهد عقد وازدواج خود قرار می دهند و در جوار حضرت ثامن الحجج (ع) پیمان می بندند یار وهمسفر مسیر هم باشند. درکنار امام هشتم (ع) دل نگرانی معنایی ندارد.
ایران کشورامام رضا (ع) است و مشهدالرضا، قلب تپنده این سرزمین است، مردم خود را درسایه سار لطف امام هشتم (ع) می‌دانند، دلهره، نگرانی، ترس و بی قراری در آستان مقدس ولایت رضوی رنگ می بازد. با وجود شرایط جنگی حاکم بر کشور، حرم مطهر رضوی همچنان میعادگاه دوستداران عترت و طهارت از جای جای کشور و جهان است. این جا آنچه نمود دارد آسودگی خاطر و پایداری دل است. لبخند عریض نشسته بر چهره ها و درخشش چشم ها خبراز ثبات روح و آرامش صدر دارد. کنار هر زائر و مجاور که می نشینی قصه ای برای حضور دارد اما وقتی از حالش می پرسی جواب ها مشترک است؛ در پناه امام رضا (ع) حالمان خوب است و آرامش داریم، چشمان مان که به گنبد زرین امام غریب روشن می شود، غربت را از یاد می بریم، هیمنه قدرت های پوشالی و مادی دنیا برایمان بی معنی می شود، سلام می دهیم و می دانیم در اصل جواب سلام است چرا که آقا زودتر از این ها، نگاه مان کرده است. دل را به پنجره فولاد گره می زنیم و تردید نداریم گره های تار و پود روح مان به برکت و کرامت حضرت سلطان باز می شود. جز در پیشگاه سلطانی بی بدیل که کاسه های واژگون را هم پر می کند به چه کسی می توان گفت: یا أَیُّهَا الْعَزیزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ (یوسف:12)، او که پناه است و کاینات به نگاهش محتاج، چگونه می شود درحریمش بود و ذره ای تردید داشت.
پناهِ ایران اسلامی
حرم مطهر امام رضا (ع) از دیرباز برای مردم ایران به ویژه ساکنان خطه خورشید در شرایط گوناگون ملجأ و پناه گاه جسم و جان است. مشهدی ها قاب های مهم ترین لحظات زندگی شان را کنار ایوان طلا بسته اند. کودکان اولین بار خانه های امن و استوارشان را با مُهرهای نماز حرم ساخته اند و دختربچه ها به عشق بابا رضا چادر سرشان کرده اند. جوان ترها به هرخیابانی که به حرم منتهی می شود می رسند؛ می ایستند و سلام می دهند. زائران هر جای شهر که راه گم می کنند، می پرسند حرم کدام سمت است؟ همین کافی است تا راه از بیراهه تشخیص دهند. این روزها هم حرم مطهر امام هشتم (ع) مثل همیشه مأمن مردم است، ازدحام جمعیت در مساجد، صحن ها و روضه منوره نشان از این عهد نانوشته دارد. زمزمه عاشقانه دعا و توسل در جای جای حرم شنیده می شود و خانواده ها در کنار هم آسوده تر از همیشه در بارگاه ملکوتی ملک پاسبان امام مهربانی ها برای زیارت مشرف می شوند خادمان حریم رضوی همانند همیشه زائران را تکریم می کنند و اسپند برآتش می ریزند تا چشم بد دور باشد از سرزمین علی بن موسی الرضا (ع). پرچم ایران اسلامی بر ایوان های حرم مطهر رضوی نصب شده است و نشان از ایرانِ امام رضا (ع) دارد.
ایران کشورامام رضا (ع) است و مشهدالرضا، قلب تپنده این سرزمین است، مردم خود را درسایه سار لطف امام هشتم (ع) می‌دانند، دلهره، نگرانی، ترس و بی قراری در آستان مقدس ولایت رضوی رنگ می بازد. با وجود شرایط جنگی حاکم بر کشور، حرم مطهر رضوی همچنان میعادگاه دوستداران عترت و طهارت از جای جای کشور و جهان است. این جا آنچه نمود دارد آسودگی خاطر و پایداری دل است. لبخند عریض نشسته بر چهره ها و درخشش چشم ها خبراز ثبات روح و آرامش صدر دارد. کنار هر زائر و مجاور که می نشینی قصه ای برای حضور دارد اما وقتی از حالش می پرسی جواب ها مشترک است؛ در پناه امام رضا (ع) حالمان خوب است و آرامش داریم، چشمان مان که به گنبد زرین امام غریب روشن می شود، غربت را از یاد می بریم، هیمنه قدرت های پوشالی و مادی دنیا برایمان بی معنی می شود، سلام می دهیم و می دانیم در اصل جواب سلام است چرا که آقا زودتر از این ها، نگاه مان کرده است. دل را به پنجره فولاد گره می زنیم و تردید نداریم گره های تار و پود روح مان به برکت و کرامت حضرت سلطان باز می شود. جز در پیشگاه سلطانی بی بدیل که کاسه های واژگون را هم پر می کند به چه کسی می توان گفت: یا أَیُّهَا الْعَزیزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ (یوسف:12)، او که پناه است و کاینات به نگاهش محتاج، چگونه می شود درحریمش بود و ذره ای تردید داشت.
پناهِ ایران اسلامی
حرم مطهر امام رضا (ع) از دیرباز برای مردم ایران به ویژه ساکنان خطه خورشید در شرایط گوناگون ملجأ و پناه گاه جسم و جان است. مشهدی ها قاب های مهم ترین لحظات زندگی شان را کنار ایوان طلا بسته اند. کودکان اولین بار خانه های امن و استوارشان را با مُهرهای نماز حرم ساخته اند و دختربچه ها به عشق بابا رضا چادر سرشان کرده اند. جوان ترها به هرخیابانی که به حرم منتهی می شود می رسند؛ می ایستند و سلام می دهند. زائران هر جای شهر که راه گم می کنند، می پرسند حرم کدام سمت است؟ همین کافی است تا راه از بیراهه تشخیص دهند. این روزها هم حرم مطهر امام هشتم (ع) مثل همیشه مأمن مردم است، ازدحام جمعیت در مساجد، صحن ها و روضه منوره نشان از این عهد نانوشته دارد. زمزمه عاشقانه دعا و توسل در جای جای حرم شنیده می شود و خانواده ها در کنار هم آسوده تر از همیشه در بارگاه ملکوتی ملک پاسبان امام مهربانی ها برای زیارت مشرف می شوند خادمان حریم رضوی همانند همیشه زائران را تکریم می کنند و اسپند برآتش می ریزند تا چشم بد دور باشد از سرزمین علی بن موسی الرضا (ع). پرچم ایران اسلامی بر ایوان های حرم مطهر رضوی نصب شده است و نشان از ایرانِ امام رضا (ع) دارد.